گاهی

در اتوبوس یا تاکسی

وقتی

دستی داخل کیفی می شود

موبایلی ... برگه ای ... چیزی ...

بی اراده چشمانم می چرخد به همان سمت

یا گوش هایم وقتی یکهو احساس می کند

صحبت های بغل دستی ام با تلفن همراهش

یا پشت سری ها با هم دیگر دارد شیرین می شود

 سریع

مثل زمانی که مادر ها فقط محض یادآوری کاری زشت

آرام

روی دست بچه ها می زنند

همان گونه

می زنم روی چشمانم و گوش هایم و زیر لب زمزمه می کنم :

«یا ایهاالذین آمنوا ... ولا تجسسوا ... ولا تجسسوا ...»

مهم نوشت :
«یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا اجْتَنِبُوا کَثِیرًا مِّنَ الظَّنِّ إِنَّ بَعْضَ الظَّنِّ إِثْمٌ وَلَا تَجَسَّسُوا وَلَا یَغْتَب بَّعْضُکُم بَعْضًا أَیُحِبُّ أَحَدُکُمْ أَن یَأْکُلَ لَحْمَ أَخِیهِ مَیْتًا فَکَرِهْتُمُوهُ وَاتَّقُوا اللَّهَ إِنَّ اللَّهَ تَوَّابٌ رَّحِیمٌ»
(حجرات ، آیه ی 12)