خیلی دیرم شده بود

و از داخل اتوبوس با چشم هایم دنبال راننده می گشتم که چرا نمی آید

که یک دفعه متوجه سرو صدایی شبیه دعوا شدم

و راننده هایی که دست به یقه شده بودند و داد و بی دادی راه انداخته بودند

صدا ها واضح بود از شدت بلندی

یکی شان می گفت چرا حرکت نمی کنی نوبت من است

آن یکی می گفت نخیر هنوز نوبت خودم است و اصلا حق من امروز ضایع شده است

چون دو دقیقه زودتر رسیده بودم اما فلانی جلوتر ایستاد و زود تر مسافر زد و رفت

راننده ی مثلا میانجی هم اضافه کرد خوب اصلا الان زنگ می زنیم از نفر قبلی می پرسیم چند دقیقه است که حرکت کرده و ...

و خلاصه فحش و دعوا و داد و بی داد هم چنان ادامه داشت ....

با خودم فکر می کردم این قدر که حساب دقیقه ها را برای کارشان دارند

فکر حق و الناس و وقت مردم هم هستند؟!

حالا اصلا این موضوع به کنار مگر روزی دست خدا نیست؟

مگر خداوند تبارک و تعالی نفرموده :

« و تَرزقُ مَن تَشاءُ بِغَیر حِساب ؛

هر که را خواهی بی حساب روزی می دهی .»
(آل عمران ، 27)

« یأَیُهَا الذّینَءَامنوا اکُلو مِن طَیّبتِ ما رَزَقنکم وَ اشکُر و للهِ اِن کنتم ایَّاهُ تَعبدونَ ؛

ای کسانی که ایمان آوردید از نعمت های پاکیزه ای که روزی شما کرده ایم بخورید و خدا را شکر کنید اگر تنها او را می پرستید .»
(بقره ، 172)

و ائمه (ع) :

امام علی (ع) در ادامه نصایح  خود در نامه 31 به فرزندشان امام حسن (ع) می فرمایند :

« وَ اعلَم یا بُنَیَّ! اَنَّ الرِّزقَ رِزقانَ : رِزقٌ تَطلُبُهُ وَ رِزقٌ یَطلُبُکَ ، فَإن اَنتَ لَم تَأتِهِ اَتاکَ ما اَقبَحَ الخُضُوعَ عِندَ الحاجهَ وَالجَفا عِندَ الغِنی ، اِنَّ لَکَ من دُنیاکَ ف ما اَصلَحتَ بهِ مَثواکَ  ، وَ اِن جَزِعتَ عَلی ما تَفَلَّت مِن یَدیکَ فَاجزع عَلی کُلَّ ما لَم یَصِل اِلَیکَ ؛ 

ای فرزندم ! بدان که رزق دو رزق است : رزقی که تو به دنبال آن هستی و رزقی که آن به دنبال تو است ، که رزق نوع دوم طوری است که اگر هم به سوی آن نروی به سوی تو می آید . چه زشت است فروتنی به هنگام نیاز و ستم کاری به هنگام بی نیازی . دنیای تو برای تو همان قدر است که قیامتت را اصلاح کند و اگر به جهت آنچه از دستت رفته است نگران و ناراحت هستی ، پس نگران باش برای همه آنچه در دست نداری. »
(نهج البلاغه ، محمد دشتی ، نامه 31 ، صفحه 534)