این جا قم است ...

جایی که یک خیابان یا حتی کوچه ای ندارد که محض رضای خدا آسفالتش لک دار نباشد ...
جایی که تقریبا در اکثر اوقات پله برقی پل های عابر پیاده اش خراب است ...
جایی که اتوبوس هایش هر وقت دلشان بخواهد حرکت می کنند ، نه سر ساعت مشخصی ...

جایی که هر راننده ای می تواند هر چقدر که دلش خواست کرایه بگیرد از مسافر ...
جایی که برخی کوچه هایش کار یک بزرگراه را بر عهده دارند و برخی خیابان هایش کار یک کوچه را هم نمی کنند توأمان نام دو شهید بزرگوار را هم به خود اختصاص داده اند ...
جایی که برخی مسیرهایش فقط در انحصار تاکسی هاست و برخی مسیرهایش فقط در انحصار اتوبوس ها ...

جایی که اکثر کارت خوان های اتوبوس هایش خراب است ...
جایی که وقتی برای اعتراض به زیاد گرفتن کرایه تاکسی تلفنی تماس می گیری ، می گویند بله بله درست می فرمایید زیاد گرفته شده ، همین بدون پیگیری ...
جایی که هر لحظه ممکن است مسیری به دلیلی بسته شود و غافل گیرتان کند ...

جایی که نه نیازی به بزرگراه های غرب به شرق دارد و نه شمال به جنوب و ...، یک رودخانه دارد که همه جای شهر را به همه جای دیگر آن وصل می کند ...
جایی که همان یک رودخانه کار چندین و چند هتل و مسافر خانه و بوستان و پارک را هم می کند برای مسافر ها ...
جایی که فقط طرح پشت طرح است که کلید می خورد ...

جایی که عصرها میدان مرکزی شهرش می شود اینی که در تصاویر می بینید ...

مهم نوشت:
فعلا از خیر تاریخی شدن داربست های گنبد مسجد اعظم و مسجد امام حسن عسگری(ع) و
بدتر شدن و وضعیت شوری آب و
تعمیرات حرم که اصلا زیباترش نکرده و این حس را به انسان منتقل می کند که سنگ های دست چندم یک کارخانه به صورت رایگان در آن جا کار شده است گذشتیم ...!
لینک به این مطلب