توصیه امام
(ره) به آیتالله خامنهای در بیمارستان
آنچه در پی
می‌آید یکی از خاطرات آیتالله خامنهای از امام خمینی (ره) است که پایگاه
اطلاع‌رسانی دفتر حفظ و نشر آثار رهبر انقلاب، آن را در آستانه سالروز
رحلت حضرت امام (ره) منتشر می‌کند:
بهار سال 1365، روزى را که
امام(ره) در بستر بیمارى بودند، فراموش نمى‌کنم. ایشان دچار ناراحتى قلبى
شده بودند و تقریباً ده، پانزده روزى در بستر بیمارى بودند. در آن زمان من
در تهران نبودم. آقاى حاج احمد آقا به من تلفن کردند و گفتند سریعاً به
آن‌جا بیایید؛ فهمیدم که براى امام(ره) مسأله‌اى رخ داده است. آناً حرکت
کردم و پس از چند ساعت طى مسیر، خود را به تهران رساندم. اولین نفر از
مسؤولان کشور بودم که شاید حدود ده ساعت پس از بروز حادثه، بالاى سر ایشان
حاضر شدم.
روزهاى نگران‌کننده و سختى را گذراندیم. خدمت
امام(ره) رفتم و هنگامى که نزدیک تخت ایشان رسیدم، منقلب شدم و نتوانستم
خودم را نگهدارم و گریه کردم. ایشان تلطف فرمودند و با محبت نگاه کردند.
بعد چند جمله گفتند که چون کوتاه بود، به ذهنم سپردم؛ بیرون آمدم و آنها
را نوشتم.
در آن لحظاتی که امام(ره) ناراحتى قلبى پیدا کرده
بودند، ایشان انتظار و آمادگى براى بروز احتمالى حادثه را داشتند،
بنابراین مهمترین حرفى که در ذهن ایشان بود، قاعدتاً مى‌باید در آن لحظه‌ى
حساس به ما مى‌گفتند. ایشان فرمودند: «قوى باشید، احساس ضعف نکنید، به
خدا متکى باشید، «اشدّاء على الکفّار رحماء بینهم» باشید، و اگر با هم
بودید، هیچ‌کس نمى‌تواند به شما آسیبى برساند». به نظر من، وصیت
سى‌صفحه‌ای امام(ره) مى‌تواند در همین چند جمله خلاصه شود.
سخنرانى در مراسم بیعت ائمه‌ى جمعه‌ى سراسر کشور، 12/4/1368
نگاشته شده در چهارشنبه 89/3/12ساعت
9:6 عصر به قلم طیبــــــه علـــــی حدیث عشق ( ) |
| Design By : Pichak |
طیبه علی ( یک بسیجی طلبه ) «أَلَمْ تَرَ کَیْفَ ضَرَبَ اللّهُ مَثَلاً کَلِمَةً طَیِّبَةً کَشَجَرةٍ طَیِّبَةٍ أَصْلُهَا ثَابِتٌ وَفَرْعُهَا فِی السَّمَاء». (هدف ، تقرب به خداست و راه ، پیروی از ولایت ...)
خبر آمد خبری در راه است ...
رد پای دوست ...