یکی از دلایل مشکلات روحی روانی و عصبی ای که این روز ها بیشتر سراغ ما میاد به نظرم اشتباه گرفتن بعضی مسائل با هم است ، یا به عبارتی برداشت اشتباه از مفاهیم و مصادیق ، مثلا همین « فداکاری » یا « از خود گذشتگی » .

گاهی ما فکر می کنیم که خیلی کار بزرگی انجام داده ایم ، از خودمان گذشته ایم و فداکاری کرده ایم برای طرف مقابل اما در عین حال می بینینم که همان مسئله را بار ها و بار ها یاد آوری می کنیم به خودمان ، طرف مقابلمان و حتی دیگران ؛ و بعضا منتش را هم به سر طرف مقابل می گذاریم . حرص می خوریم به خاطرش ، حتی کار به مجادله و دعوا هم ممکن است بکشد ، خود خوری می کنیم که وای من این قدر فداکاری کردم و قدر دانسته نشد و ... و ... .

حالا اگر دقیق تر و با تامل بیشتر به موضوع نگاه کنیم می بینیم که این چیزی جز گول زدن خودمان نیست زیرا که در چنین حالتی هیچ فداکاری و از خود گذشتگی صورت نگرفته است ، که چنان چه این اتفاق افتاده بود باید به معنای واقعی از خود می گذشتیم ... .

همین ... باز هم بگویم ؟